Ilse Wouters

Wie ben ik

Ik ben Ilse (°1974). Na een klassieke middelbare studie Latijn – wetenschappen, wist ik niet goed welke richting uit te gaan.  Ik koos voor een opleiding architectuur, maar al snel bleek dat er geen groot architect aan mij verloren zou gaan.  Ik had mijn buik vol van positieve wetenschappen en besloot een andere richting uit te gaan.  Ik ging psychologie studeren aan de VUB.  Een keuze waar ik nog geen moment spijt van gehad heb.  Daar raakte ik geboeid door de forensische psychologie, maar ook door de invloed van ons zenuwstelsel op ons gedrag en emoties. 

Nadat ik was afgestudeerd kon ik als psycholoog aan de slag in de gevangenis.  Hier  mocht ik  kennismaken met mensen, in een dieptepunt van hun leven. Volwassen mannen en vrouwen en ook jongeren die om de een of andere reden, op een zijspoor van hun levensweg zijn geraakt.  In de gevangenis kom je echt iedereen tegen, mensen in al hun diversiteit, van verschillende afkomst, vaak met een hele rugzak vol en dus ook met heel verschillende hulpvragen.

Ik kreeg de kans om leidinggevende functie op te nemen, waar ik me ten volle heb ingezet op projecten die leiden tot een positief leefklimaat.  Op deze manier kon ik meer mensen bereiken en een grotere impact hebben.  Ik coachte medewerkers en cliënten op weg naar verandering.

Gaandeweg begon ik de intensere individuele begeleidingen te missen.  Ook de combinatie van een gezin met 4 kinderen met een veeleisende leidinggevende job, vielen me steeds zwaarder.  Ik nam dan ook de beslissing om terug te keren naar mijn eerste liefde: het samen op pad gaan met mensen die om de een of andere manier vast lopen.

Opleiding 

Ik ben in 1998 afgestudeerd als Master in de psychologie aan de VUB. Daarna volgde ik nog een 2- jarige opleiding drughulpverlening bij VAD en een 4- jarige opleiding contextuele therapie bij leren over leven.  Daarnaast volg ik opleidingen ACT en Focussen.  Ik ben ik zeer geïnteresseerd in de mind – body connectie en polyvagaal theorie over de invloed van langdurige (onbewuste) stress en trauma’s op ons functioneren.

Wat is contextuele therapie

Om de beperkende overtuigingen uit het verleden te begrijpen baseer ik mij op de Contextuele therapie die werd ontwikkeld door de Hongaars-Amerikaanse psychiater en psychotherapeut Iván Böszörményi-Nagy (1920 – 2007). Hij beschouwde de mens als relationeel wezen die vooral betekenis krijgt door de relatie met de ander.

Hij ging ervan uit dat onze relaties – met onze gezinsleden, maar ook met familie, vrienden en collega’s – invloed hebben op hoe we ons ontwikkelen en hoe we functioneren. Daarmee is contextuele therapie een vorm van systeemtherapie: een stroming in de psychotherapie die ervan uitgaat dat psychische klachten nooit losstaan van het ‘systeem’ – en dan in het bijzonder het gezin of de partnerrelatie – waar je deel van uitmaakt.

Vooral de relatie met onze ouders is bepalend, volgens Nagy. Kinderen zijn onvoorwaardelijk loyaal aan hun vader en moeder, omdat ze hun leven letterlijk aan hen te danken hebben. Daarom willen ze graag iets terugdoen: een baby lacht naar zijn ouders, een schoolgaand kind wil zijn ouders graag plezieren met een goed rapport, of troost bieden als ze verdrietig zijn. Maar als je als kind te veel aan je ouders wilt geven, raakt die balans tussen geven en nemen verstoord.

Als kind kun je bijvoorbeeld onbewust het idee ontwikkelen dat je, om je ouders te helpen, altijd lief moet zijn. Maar daarmee zie je soms over het hoofd wat je zelf wilt. In je latere leven kun je dat gedragspatroon meenemen, bijvoorbeeld door altijd aan de verwachtingen van anderen te willen voldoen. Dat hoeft op zich niet erg te zijn. Maar als het zo ver gaat dat je niet meer precies weet wat je eigen behoeften zijn, of daar nooit om hebt leren vragen, ben je kwijtgeraakt wie je diep van binnen bent.

Dat kan zich uiten als een identiteitscrisis, burn-out of het gevoel dat je ‘niet lekker in je vel zit’. Pas als we ons bewust worden van die onbalans tussen geven en nemen, zegt Nagy, kunnen we ervan herstellen.

Maar een contextueel therapeut is zich er ook van bewust dat er nog veel meer dingen zijn die het leven aangenaam of juist onaangenaam kunnen maken. Daarom betrekt hij of zij ook de omstandigheden waarin we leven, onze lichamelijke gezondheid, maar ook onze  psychische gezondheid bij het zoeken naar herstel of een oplossing voor de moeilijkheden.  Ik kijk ook naar de effecten van langdurige (verborgen) stress  en trauma op onze mentale en fysieke gezondheid

Waarvoor kan je bij mij terecht

• stress-gerelateerde klachten
• assertiviteit ontwikkelen en vrijer omgaan in sociale contacten
• gevoelens van angst of paniek
• problemen met perfectionisme, zelfvertrouwen of zelfbeeld
• verwerking van verlies (van een dierbare, een relatie, een job)
• verwerking van familiale problemen of situaties in het verleden
• verslavingen
• gevoelens van lusteloosheid, zinloosheid of onbegrijpelijk verdriet
• burn-out of problemen op je werk
• daderschap
• slachtofferschap
• vast lopen
• onvrede of onrust over je leven, je relaties (partner(s), vriendschappen, familie, collega’s,…)

Erkenningen – kwaliteitscriteria

• Erkend Psycholoog aangesloten bij de Psychologencommissie, erkenningsnummer 742119141, visumnummer 318 777
• Aangesloten bij de Belgische Federatie voor Psychologen – BFP
• Aangesloten bij de Vlaamse Vereniging voor klinisch psychologen VVKP